گوتیان

ساکنین سرزمین گوتیوم واقع در کوههای شمالی بابل بودند.آنها در زمان نرمسین یا فرمانروای دیگری از سلسله اکدی بابل بر بابلیان حمله کردند و حدود یک قرن به نام سلسله گوتی یا گوتیان فرمانروای بابل بودند .نقش برجسته معروف هورین شیخان در بالای رود دیاله از این قوم است که بسیار شبیه نقش برجسته آنو بانی نی است.سرزمین ابتدایی گوتیان ، کوههای زاگرس بین کارون و دجله است. یک مجسمه مفرغی نیز از یکی از شاهان گوتی در همدان به دست آمده که به اواخر هزاره دوم پ م تعلق دارد. اختلافات شدید مردم با حاکمان بین النهرین باعث شد تا مردم آن سرزمین سلطنت گوتیان ایرانی نژاد را به راحتی پذیرفتند.

بر اساس جداولی که در نیپور کشف شده مقتدر ترین پادشاه گوتی آنری داپی زیر نام داشت و حکومت خود را بسیار گسترش داده است. آخرین پادشاه گوتیان به نام تیریگان پس از چهل روز سلطنت توسط اوتوهگال پادشاه شهر ارخ کشته شد. یکی از پادشاهان گوتی به نام لاسیراب از خود لوحی به جای گذاشته که به زبان بابلی است و در آن از گوتیوم و ایشتاروسین خدایان بابل درخواست کرده تا لوح او همیشه حفظ شود. همچنین بر طبق سنت بین النهرین مقداری اسلحه برای خدای خود نذر کرده است. اما قدیمی ترین سند مکتوب در مورد گوتیان لوح سنگی نرمسین است که به 2500 پ م تعلق دارد . در سال 1200 پ م شوتروک ماحونته شاه ایلام پس از فتح بابل این لوح را به همراه لوح همورابی به شوش منتقل کرده است. برخی نیز کتیبه سنگی آنوبانی نی را از دوره گوتیان دانسته اند .

.